فروید و یونگ (روانکاوی و دین)

فروید و یونگ 

فروید در یکی از اثار عمیق و ممتاز خود (اینده یک پندار) مسئله دین و روانکاوی را مورد بررسی قرار داد.
یونگ اولین روانکاوی بود ک فهمید افکار و عقایدمذهبی و افسانه،مظاهر بینش ها و اندیشه های ژرفی هستند.
بنظر فروید منشا دین ناتوانی انسان در مقابله با نیروهای طبیعت در بیرون از خود و نیروهای غریزی درون خویش است.
دین به عقیده فروید تکرار تجربه کودکی است

تعریف یونگ از دین ،تعریف او از تعریفی است که بسیاری از حکمای الهی با ان همداستانند. میتوان تعریف تعریف وی را دراین بیان خلاصه کرد که جوهر تجربه دینی تسلیم و تمکین در برابر نیروهایی است که نسبت به ما برتری دارند .
به نظر یونگ تجربه دینی خصلتا نوع ویژه ای از تجربه عاطفی است و به معنی تسلیم دربرابر یک قدرت برتر است،خواه این قدرت خدا نامیده شود ،خواه ناخودآگاه.
فروید معتقد است که هدف پیشرفت انسان تحقق بخشیدن به ارمانهای دانش(خرد،حقیقت_لوگوس)کاهش رنج ها ،استقلال و حس مسئولیت است.

نظریات فروید و یونگ درباره دین:
فروید به نام اخلاق با دین مخالفت میکند، یعنی در واقع موضعی انتخاب میکند که میتوان آنرا مذهبی نامید . از طرف دیگر یونگ دین را تا حد یک پدیده روانشناسی پایین آورده و در عین حال ناخودآگاه را تا حد یک پدیده دینی ارتقاء میدهد.

منبع؛
کتاب اریک فروم 
روانکاوی و دین 
ترجمه:آرسن نظریان
چاپ چهارم ۱۳۵۹
صحفات ۱۸تا ۳۰